Jon Stewart vs Barack Obama
Barack Obama ligt onder vuur. The New Yorker wijst op de holle retoriek in de State of the Union, Slate klaagt dat Obama weinig van zich liet horen tijdens de revolutie in Egypte en Jon Stewart roept dat Obama zich ten koste van Amerika als nobele weldoener opstelt. Dat is kritiek uit een onverwachte hoek.
De klassieke linkse media in de Verenigde Staten doen er alles aan om te voorkomen dat je hen kan beschuldigen van partijdigheid. Het is natuurlijk wel zo fijn als je favoriete nieuwsbron niet blind achter een partij aan loopt. Het probleem is alleen dat klassiek rechtse nieuwsbronnen als bijvoorbeeld Fox dat wel doen. Glenn Beck en Bill O’Reilly schamen zich er niet voor elke week hysterisch te roepen dat Obama een communist is die onze baby’s komt opeten.
Laat The New Yorker, The Daily Show en Slate geen linkse varianten van Fox worden. Kritiek is goed, maar als we allemaal de beeldvorming gaan kritiseren is er niemand meer die naar het beleid kijkt. Ik ben een groot voorstander van Obama, juist omdat hij niet als een kip zonder kop keuzes maakt en dat vervolgens met retorische truukjes gaat uitleggen. Hij wikt en weegt en dan gaan Hendrik Herzberg, Christopher Hitchens en Jon Stewart dat uitleggen als ‘falen in het uitleggen van zijn beleid.’ Dat is oppervlakkige analyse. Laat dat vooral aan Fox over.
De echte scheiding in de politieke media is ook niet tussen links en rechts, maar tussen oppervlakkig geschreeuw en echte analyse. Laat dat gat vooral groot blijven. Als de ‘kwaliteitsmedia’ zich ineens ook alleen maar met oppervlakkige kritiek gaan bezig houden, dan hebben we over twee jaar Sarah Palin als president. Eén voordeel: dan is inhoudelijke kritiek op de president wel weer makkelijk.
Tweet
