De terugkeer van Julius Ponten
In 2002 volgden wij met Julius Ponten de eerstejaars werkgroep politicologie. We kwamen allemaal fris van de middelbare school dus we moesten leren hoe je een bron moet vermelden (vergeet de uitgever niet) en hoe je een krant moet lezen (framing!). Iedereen was zo groen als gras. Behalve Julius Ponten. Die kwam elke dag met de auto uit Utrecht. Hij had een paardenstaart, cowboylaarzen en leunde altijd nonchalant achterover. Voor ons allemaal tekenen van ultieme volwassenheid. Politicologie deed hij voor de lol, want hij wilde eigenlijk films maken. Na het eerste jaar zag ik hem nooit meer terug. Waarschijnlijk liepen we elkaar net mis.
Maar afgelopen voorjaar hoorde ik ineens weer van hem. Julius presenteerde bij achievers on stage de trailer van Rabat, de film die hij en zijn collega’s van Habbekrats maakte (Julius was producent). Afgelopen vrijdag zag heel Nederland de speech van hoofdrolspeler Nasrdin Dchar (kijk hem als u hem nog niet gezien heeft). Toen Dchar zei: ‘Ik ben een Nederlander, en heel trots, met Marokkaans bloed en ik ben een Moslim … en ik heb een fucking Gouden Kalf in mijn hand,’ zag ik Julius opstaan en zijn vuist in de lucht steken. Nog steeds met de paardenstaart.
Rabat was de beste Nederlandse film van het jaar. Een beetje rauw nog en ze moesten tijdens de film in vorm komen, maar het Gouden Kalf was meer dan verdiend. En waarom ik dit eigenlijk blog: begin dit jaar interviewde Marijn van der Jagt Nasrdin Dchar voor Vrij Nederland. Lees het interview hier. We kijken uit naar de volgende film van Habbekrats. En meer van dit soort speeches graag.
---Tags:
Habbekrat, Julius Ponten, Nasrdin Dchar, Rabat
Tweet
