Engeland trekt alle bruggen op
De Europese leiders zijn allemaal boos op Engeland. David Cameron besloot om niet mee te doen met een nieuw Europees akkoord en verliet de onderhandelingstafel. Engeland gaat hier even alleen verder. Ik moest meteen aan mijn Noorse vrienden denken. Die zeiden altijd dat niet meedoen met Europa een uitstekende beslissing was. Wel profiteren van het bestaan, maar niet meedoen.
Politieke analisten mogen dit graag uitleggen met het Prisoner’s dilemma, een spelletje waarin twee mensen in de gevangenis zitten en onafhankelijk van elkaar verhoord worden. De ander verraden is de veiligste keuze, dus bij twijfel kies je daar altijd voor. Niet goed voor beide gevangenen, maar wel voor jezelf. Zo is de keuze van Engeland ook te begrijpen. Een grote markt om de hoek, maar geen strenge regels voor je bankiers. Niet goed voor de Europese Unie, maar wel voor Engeland. Zulke realpolitik doet het goed bij de kiezers. Dat is ook de argumentatie van de Noren. Die hebben veel olie, waarvan ze de opbrengsten niet graag delen, maar die ze wel graag verkopen aan een grote markt.
Maar als je het Prisoner’s dilemma een paar keer herhaalt wordt het resultaat anders. Je kunt maar een keer ten koste van de groep voor jezelf kiezen. Engeland trekt zich nu terug, maar zal dan waarschijnlijk niet betrokken worden bij een toekomstige Europese samenwerking. Daarom is Nick Clegg ook zo boos, de regeringspartner van David Cameron. Zijn partij is pro-Europa, maar in een vlaag van paniek trekt Engeland alle bruggen op.
In de kroeg moesten mijn Noorse vrienden er altijd hartelijk om lachen. De olie betaalde via de overheid hun studie in Berlijn. En misschien gingen ze na hun verblijf wel stage lopen bij een Engelse bank.
Maar beloon je iemand nog nadat die je verraden heeft in de gevangenis? Dat moet consequenties hebben. Ze mogen niet mee meedoen aan het EK. Oog om oog, tand om tand.
Illustratie: Mirjam Dijkema in hard//talk.
---Tags:
crisis, Engeland, Prisoners Dilemma, voetbal
Tweet
