https://ez.plumbing/ matcha green tea powder amazon

Wie begint deze rubrieken?

‘Waarom heeft DSK donkere wenkbrauwen terwijl hij grijs haar heeft?’

Slate beantwoordt in de rubriek explainer vragen over het nieuws waar we allemaal mee zitten, die we aan elkaar vragen terwijl we samen tv kijken, maar die een serieus medium nooit beantwoordt. Heerlijk. En altijd vraag ik me af waarom ik die antwoorden niet zelf ben gaan opzoeken.

Online journalistiek heeft technisch een hoop veranderingen gebracht, maar ook inhoudelijk zijn er veel nieuwe mogelijkheden. Koppen werken anders (zie bv Slate), de toon werkt anders (zie bv Geenstijl en Gawker) maar je ziet ook dat andere rubrieken een succes worden. Vorige week heb ik de rubrieken van Slate, Videogum en Gawker bekeken. Een aantal zijn om te huilen zo amusant en zouden we gewoon eens integraal moeten jatten en in het Nederlands moeten doen.

  1. Gawkers Media Roundup: Elke week een scherp oog op de journalistiek. Hoe ontwikkelt de journalistiek zich? Nieuwe initiatieven, groffe schandalen en grote scoops. Een beetje zoals de Ombudsman van de NRC dat doet, maar dan voor de hele journalistiek. Het liefst met iemand die er even achteraan belt voor hoor en wederhoor.
  2. Slate Culture Gabfest: Dit zou ik ooit wel willen maken. Een wekelijkse rondetafel, gepubliceerd als podcast, over wat er die week cultureel is gebeurd. Soms over Harry Potter, soms over de nieuwe Bob Dylan en soms over het nieuwe boek van Jennifer Egan. Een keer niet met beroemdheden aan tafel, maar met goed geïnformeerde redacteuren.
  3. Of, zoals Slate ook regelmatig doet, Gabfest in de vorm van een boekenclub (zie bv die over de laatste Harry Potter) of een filmclub. Redacteuren kijken een film en reageren op elkaars recensies. Doet doen ze ook regelmatig bij series, per aflevering zelfs. Ook Videogum doet het, in de Videogum Movie Club: Let’s all go to the movies, and let’s all see the same movie, and let’s discuss it here.
  4. NPR heeft de beste podcast over politiek: It’s all politics. Twee redacteuren, Ken Rudin en Ron Elving, bespreken in ongeveer een kwartier de Amerikaanse politiek. Altijd goed geïnformeerd en altijd met humor. In een kwartier ben je bijgepraat.
  5. Kids these days en Trendwatch van Gawker: Rare dingen van jongeren. Comazaufen, hipsters, happy-slapping, Justin Bieber, techno en skinny jeans bijvoorbeeld. Kids these days beschrijft ze gewoon, maar Trendwatch signaleert ze steeds net te laat of net te vroeg. Het is zo geestig omdat de plank misslaan met trendwatchen even moeilijk is als uit de maat dansen. Hypes en trends zijn natuurlijk vaak belachelijk, maar de Nederlandse media gaan er uiterst serieus mee om in de angst wat te missen of oubollig te zijn. Gawker heeft wel de goede toon te pakken. Waarom gaten in spijkerbroeken ineens hip zijn. Of vage foto’s. Of gewoon, horloges.
  6. Recaps: Een bekende redacteur beschrijft wat er gebeurde in zijn favoriete televisieprogramma. Beleef een aflevering nog een keer en lees wat je favoriete redacteur er van vond. Werkt goed. Videogum doet dat vaak. Ik las vroeger na elke aflevering van Lost de recaps van Erika Olson, een volstrekt hysterische en minutieuze fan.

Nieuw medium, nieuwe rubrieken. Ik heb ze nog nergens kunnen slijten. Wie gaat de Nederlandse varianten maken?

---

Tags:
, , ,

Gepubliceerd op: 18 July 2011


© 2012 Tim de Gier • Gedreven door WordPressContact • Hosting door OxilionTypekit colofon • Etc
https://ez.plumbing/