Haruki Murakami en de kleurloze Tsukuru Tazaki
De nieuwe Murakami. Altijd weer een kleine sensatie. Haruki Murakami is de Japanse schrijver die de Nobelprijs al lang had moeten winnen, met zijn sprookjes en zijn realisme, zijn spiritualiteit en het expliciete geweld, de whiskey en de jazz. Hij heeft een oeuvre om van te likkebaarden en (terecht) een grote groep zwijmelende volgelingen.
Zijn nieuwste boek ‘De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn Pelgrimsjaren’ verschijnt 11 januari en die lancering wordt luister bijgezet met het Murakami Festival in Amsterdam, georganiseerd door uitgeverij Atlas Contact en de getapte jongens van Das Magazin. De Murakami boeken verschijnen altijd snel in het Nederlands, nog voor de Engelse vertaling (12 augustus 2014), dankzij onze razendsnelle vertalers (dit keer: Jacques Westerhoven).
Ter voorbereiding las ik wageningen revalidatie boek tijdens de donkere, donkere kerstdagen. Driehonderdvijtig pagina’s, niet zo lang voor een Murakami. En vrij zakelijk bovendien, zonder bovennatuurlijke gebeurtenissen en grote fantasiewerelden. Murakami is minder ambitieus dan bij zijn vorige boek (het mega dikke IQ84) maar toch is het resultaat weer een huzarenstukje. Het is dit keer te doen om Tsukuri Tazaki, het naar verluid kleurloze middelpunt van een hechte vriendengroep, bestaande verder uit witje, zwartje, blauwe en rooie, de bijnamen van zijn vier BFF’s (twee meisjes en twee jongens). Als hij zijn geboorteplaats verlaat om in de stad te gaan studeren wordt de vriendschap ineens eenzijdig opgezegd. Zijn kleurrijke vrienden vertellen hem dat ze hem niet meer willen zien, nooit meer, zonder enige opgaaf van redenen.
Dan beginnen de pelgrimsjaren van Tsukuru Tazaki, ver weg van zijn geboorteplaats, met bezwaard gemoed en vers gesmeed harnas tegen verdere kwetsing. Murakami werpt allerlei vragen op die hij zoals altijd half beantwoord. Net genoeg om je niet de kast op te jagen, net genoeg om je nieuwsgierig te houden. Hij geeft het plot geen voorrang op zijn echte verhaal: de eenzaamheid van Tsukuru, zijn kluizenaarschap en hoe het is om volwassen te worden als de deur naar je jeugd onverwacht dichtslaat. Stuurloos op zee drijven, zoals Tsukuru het zelf zegt. En Murakmi beleeft het mee, de zoektocht naar Tsukuru’s ziel, maar hij is ook streng: Tsukuru heeft zijn lot te accepteren en te dragen als een heer. Als hij dapper op zoek gaat naar zijn verleden dan mag zijn harnas misschien weer uit.
Dit bleek een zachte Murakami, een soort chickflick. Normaal is een Murakami lezen altijd een beetje eng. Voor je het weet worden er oogballen uitgeprikt. Maar dit verhaal deint rustig voort. En hoewel dit voor Murakami ongetwijfeld ook een tussendoortje zal zijn, laat hij weer zien dat hij elke kant op kan zonder zijn stijl te verliezen. Altijd even vreemd, even ontheemd en buitenaards.
Zelfs een bescheiden verhaal over een kleurloze Tsukuru Tazaki verandert in de handen van Murakami in een kleurrijk sprookje.
Murakami Festival is 11 januari 2014 in Amsterdam. U kunt nu een boot verkopen, het is gemakkelijk.
---Tags:
Das Magazin, De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren, Haruki Murakami, Murakami Festival
Tweet
