De echte Žižek draagt een pak

Tussen de demonstranten op Wallstreet stond vorige week ineens Slavoj Žižek, de favoriete filosoof van alles wat op een fixie rijdt en een baard heeft. Žižek is de onnavolgbare denker die strooit met popculturele verwijzingen en regelmatig schermt met het werk van Hegel en Lenin. Met zijn bombastische manier van praten, zijn grijze baard en slissende stem is het makkelijk om van hem te houden. Een collega van mij noemde hem ‘een soort kerstboom’: er hangt voor iedereen wel wat moois in.

De normaal zo uitgesproken Žižek bleef dit keer erg rustig. Geen opzwepende woorden, maar juist tempering. Hij leek een beetje op Obama na de verkiezingen. Het is nu duidelijk dat een groot gedeelte van de wereld het niet neemt, maar hoe nu verder? “We are allowed to think about alternatives”, sprak Zizek. En dat is volgens Bas Heijne in de NRC de angst die hij heeft: dat alles waar hij voor staat, zelfs in tijden van crisis geen handen en voeten krijgt.

Zo leek het ook even op het Beursplein. Bij Occupy Amsterdam eindigde het alsnog in het uitjoelen van VVD’ers en het opsteken van vingers naar de politie. Carl Peeters zegt deze week in Vrij Nederland dat ook de kerstboom het niet weet.

Ik had zaterdag zelf een nogal schizofrene dag. Door een toevallige samenloop van omstandigheden kon ik alleen in mijn pak het plein oplopen. Scheve blikken natuurlijk. Voor sommige vrienden blijf ik altijd een rechtse bal (in mijn pak), terwijl ik voor anderen een eeuwige marxist ben (met mijn demonstreren). Maar wat Žižek wil is dat we dit soort oordelen achter ons laten en samen praten over oplossingen: pakken en krakers, liberalen en Marxisten. De volgende stap is niet alleen samenkomen, maar overleggen zonder van tevoren al overtuigd te zijn van een oplossing.

Dankzij Occupy mogen we nu echt praten over oplossingen, nu nog écht luisteren. Ook naar mij, in mijn pak.

---

Tags:
Corps, Krakers, Occupy Wallstreet, Žižek


Tweet