Koffie op zondag
Toen ik voor de eerste keer op zondag in mijn eentje koffie ging drinken beschouwde ik dat als een stap naar het echte leven. Het moest wel even duren, want ik kreeg het niet voor elkaar om in mijn dagelijkse leven ineens in eenzaamheid koffie te gaan drinken, met de angst om toch een beetje raar en pretentieus te zijn. Pas toen ik in het buitenland studeerde en niemand mijn gewoontes kende durfde ik het aan. Een kleine moeilijkheid werd geboden door mijn natuurlijke afkeer van koffie, maar een echte man laat zich daardoor niet afschrikken. Voor volk en vaderland vecht ik mij wel door een espresso heen.
Toen ik klein was vond ik zondagen altijd heel saai. Er gebeurde nooit iets en het moest meestal stil zijn in de woonkamer omdat de VPRO doorgaans praat- en kunstprogramma’s uitzond op televisie waar mijn ouders naar wilden kijken en die ik toen verschrikkelijk vond (wist ik veel dat ik Buitenhof later even cool zou vinden als He-man and the masters of the universe). Waarschijnlijk vind ik het daarom nu zo fijn om te ontsnappen aan de saaiheid en rust van een zondag door even de stad in te gaan om koffie te drinken of in winkels rond te lopen.
Nu hebben CDA en Christen Unie onder leiding van Maria van der Hoeven het initiatief genomen om koopzondagen aan te passen. Zij vinden het zielig voor de kleine ondernemer, die op deze manier zeven dagen per week moet werken om de oneerlijke concurrentiestrijd te winnen. De grote ketens kunnen immers personeel rouleren en veel makkelijker open blijven. De SP dient natuurlijk op te komen voor de zwakke positie van de winkelier en is het met het CDA en de CU eens. De beide Christelijke partijen hebben natuurlijk ook in hun achterhoofd dat de mens op de zevende dag dient te rusten en nu begint de SP ineens ook te roepen dat de mens rust verdient.
Maar echte rust is natuurlijk niet op de bank zitten. Echte rust is naar de stad gaan en in een café een kopje koffie drinken terwijl buiten mensen voorbij slenteren met volgekochte tassen. De mens dient beschermd te worden tegen de oneindige leegte van de zondag. Dat de winkelieren daarvoor pijn moeten lijden is een vervelend neveneffect, maar een offer dat gemaakt moet worden. Bovendien vallen de zekerheden in ons leven langzaam weg als de socialisten en de christenen ineens samen gaan roepen dat we op zondag moeten gaan rusten. Er zit niets anders op dan een vredig protest: Allemaal koffie drinken op zondag. Gandhi zou trots op ons zijn.
---Tweet
