Mijn koninkrijk voor een idee
Het Amerikaanse tijdschrift The Atlantic heeft deze week een Culture Edition. Daarin een special over ‘het idee’, het eerste moment van genialiteit, de vonk of de klap van de molen die uiteindelijk tot een kunstwerk leidt. Waar begin je? Menig hard//hoofd-redacteur staart elke week naar een leeg Word-document, wachtend op een briljante ingeving.
Schrijver T.C. Boyle begint nooit met handgeschreven aantekeningen, maar direct achter het toetsenbord. Zanger Paul Simon schrijft willekeurige cliché-frasen op en verzint daar een melodie bij. Regisseur Tim Burton tekent zijn personages voordat hij ze tot een verhaal maakt. En architect Frank Gehry laat zich leiden door praktische eisen: waar moet de deur komen, en de trap? Een vriendin van mij die een dagelijkse column moet vullen zorgt dat ze elke dag iets buiten de deur bezoekt, waarover ze dan kan schrijven. Een idee moet ergens vandaan komen.
In Nederland is men wanhopig op zoek naar ingevingen. Overal bieden instellingen podium aan ideeën. Je mag komen vertellen bij TEDx, bij Pecha Kucha; je kunt geld krijgen via Kickstarter of Voor de kunst en als het opvalt mag je het ook op TV komen vertellen. Er zijn zoveel mogelijkheden om je ideeën te delen, dat je wel een totale malloot moet zijn als je niet een keer ergens op een podium komt te staan om te vertellen over hoe je een stofzuiger hebt omgebouwd tot computer, jazz hebt gecombineerd met heavy metal of een oplossing hebt voor Afrikaanse kinderen met wintertenen. Maar hoeveel ideeënfabrieken ook, The Atlantic laat deze week zien dat kunst uiteindelijk uren staren naar een wit papiertje is, op zoek naar die kleine vonk.
---Tweet
