Ongedwongen Skypen
Skype is beter dan bellen. Skype is zelfs beter dan samen op de bank zitten. Vroeger ging ik achter de computer zitten om mijn zuster te spreken. Of mijn moeder. Snelle gesprekken, zoals je die ook aan de telefoon voert. Maar daarna ging ik Skype gebruiken om met vrienden lamlendig aan de telefoon te hangen. We begonnen ondertussen te eten. Of we lieten de lijn open staan terwijl we even de kamer uitgingen. Na een tijdje zette ik Skype open terwijl ik aan het werk was, of aan de telefoon met iemand anders. Ik fluit liedjes, hou monologen, luister minuten lang en lees stukjes voor. Skype is beter dan het echte leven.
Het beste is om een speaker en microfoon te hebben die het toestaan dat je overal in de kamer kan bellen zonder je computer mee te hoeven slepen. Omdat je niet betaalt, zet je gewoon de lijn open. Je hóeft geen gesprek te voeren, maar je zegt wat tegen elkaar wanneer je daar zin in hebt. Beide kanten gaan gewoon door met hun werk achter de computer. Soms vouw ik ondertussen de was op of wandel ik wat door de kamer. Pijnlijke stiltes bestaan niet meer, samen zwijgen kan net zo goed als geanimeerd praten en terwijl je bezig bent voer je gesprekken waar je normaal geen tijd voor hebt.
Twintig minuten, een uur, of gewoon een hele avond. Nooit zo ongedwongen contact gehad met mijn vrienden, familie en geliefden als via Skype.
---Tweet
