Schoppen tegen Cohen
Er is een dunne lijn tussen branie en pesten. Het overkwam Geert Wilders in het debat met Job Cohen, zoals het mij overkwam op de basisschool met Bennie. Wilders probeerde tijdens de algemene beschouwingen Cohen steeds de verantwoordelijkheid voor het kabinetsbeleid in de schoenen te schuiven. Niet hij, maar Cohen was de Grote Gedoger. Er was een moment dat Wilders aan Cohen begon te trekken omdat hij vond dat ze van plaats moesten wisselen.
Toen ik in groep zeven van de basisschool zat, was Bennie de Geert Wilders van de klas. Hij kon niet zo goed leren, maar hij durfde meer dan de rest. Omdat hij voortdurend de klas werd uitgestuurd, moest hij pontificaal voor de juffrouw zitten. Dromerige jongetjes als ik zaten gewoon ergens achterin. Tot ik een keer ergens doorheen praatte. De juffrouw werd boos op mij, Bennie stond ogenblikkelijk op en begon aan mijn mouw te trekken. Nu moest ik voorin zitten, vond hij.
Illustratie: Joost de Haas
Van mijn vrienden moest ik Bennie negeren, maar dat werkt niet als iemand aan je mouw trekt. Of tijdens het debat door je heen schreeuwt. Je kan niet om Bennie en Geert Wilders heen.
Waar Bennie altijd populair was, omdat hij groter was dan de rest en goed kon voetballen, hield zijn tijdperk op toen hij aan mij begon te trekken. Eerst was hij gewoon een dappere schreeuwlelijk, maar toen werd hij een pestkop. Branie wordt onsympathiek als je naar beneden schopt en ik was een veel te makkelijk slachtoffer. Dat is Job Cohen ook. Cohen ligt op de grond. Schoppen heeft geen zin. Nu gaat Cohen opstaan en heeft Wilders een probleem.
Wilders beheerste opnieuw de beeldvorming van de algemene beschouwingen, maar als de PvdA opgelet heeft, kunnen ze hier de koers keren. Wilders was een dappere schreeuwlelijk, maar sinds vorige week is hij, net als Bennie, een onsympathieke pestkop.
---Tags:
Geert Wilders, Job Cohen
Tweet
