Schrijvers spreken als literaire rocksterren
Met het schrijven van een boek valt geen droog brood meer te verdienen. Dan maar de wereld rondreizen en stukjes voorlezen. Voor Crossing Border waren er afgelopen dagen veel beroemde schrijvers in Nederland die, nu ze er toch waren, ook allemaal bij Wim Brandt aanschoven. Je favoriete schrijver, zomaar in je woonkamer.
Zo zag ik Vendela Vida, oprichter van The Believer en geliefde van Dave Eggers, die ernstig en licht dramatisch bleek te zijn. En Jennifer Egan, van A Visit from the Goon Squad, bleek heel vrolijk en had aan de vaagste voorzet genoeg om een heel verhaal te vertellen.
Het is leuk om je favoriete schrijvers in het echt te kunnen zien. Holden Caulfield voorzag het al in 1951 bij het verschijnen van The Catcher in the Rye: “What really knocks me out is a book that, when you’re all done reading it, you wish the author that wrote it was a terrific friend of yours and you could call him up on the phone whenever you felt like it.” Waarom niet? Als de boekenmarkt inzakt, dan maar weer on the road. Het schrijven wordt weer bohemien en de fans vreten het als ware het zoete broodjes. Het Amerikaanse instituut John Adams haalt de laatste jaren steeds coole schrijvers naar Amsterdam.
En het bleken vooral de Amerikanen te zijn die indruk maakten. Allemaal zijn het naast briljante schrijvers ook podiumbeesten. En ze verzinnen meestal iets anders dan voorlezen: een korte presentatie, een discussie of een uitgebreid interview. Dat moet we hier ook kunnen. Voortaan voor elke potentiële schrijver een training publiek spreken. Of muziekles. Het was aan Jennifer Egan en Vendela Vida al te zien: schrijvers zijn de nieuwe rocksterren. Verlegen voorlezen is verleden tijd: de bibliotheek in Almelo zal op z’n grondvesten schudden.
Illustratie: Anne Brakema, via hard//talk.
---Tags:
Holden Caulfield, Jennifer Egan, Vendela Vida, WIm Brandt
Tweet
