Het tweede scherm

Er zijn duizenden sites met voetbalnieuws. Het is daardoor gemakkelijk om op de hoogte te blijven, maar ook om te verdwalen in alle informatie. Veel nieuwssites blinken uit in elkaar kopiëren, verkeerd citeren, roddels verwarren met nieuws en grote hoeveelheden berichtjes overtikken van de nieuwsdiensten.

In die omgeving vormt de site van de NOS een veilig baken met het belangrijkste nieuws, uitgebreide overzichten met alle wedstrijdbeelden, interviews en analyses. En alles is ook op de mobiele telefoon te bekijken. Maar hun meesterwerk van de laatste jaren is het second screen. Tijdens de wedstrijden verandert de site van de NOS in een tweede beeldscherm (naast je ‘eerste scherm’: de wedstrijdbeelden op televisie) met een grote hoeveelheid statistieken. Vooral handig om te zien wie er in het veld staan, wie de eerste vier doelpunten hebben gemaakt en hoeveel gele kaarten Nigel de Jong al heeft gekregen.

De analytici

De kroegpraat van de Nederlandse voetbalanalytici doet soms verlangen naar de plechtige beschouwingen op de BBC of de opgetrokken wenkbrauwen van Günter Netzer, de grootste Nederlandse voetbalfan op de Duitse televisie. Goed idee dus van The Guardian om een internationaal online expert-netwerk op te zetten met analisten uit alle deelnemende landen. Onder meer het Spaanse El Pais en het Italiaanse La Stampa doen mee. Namens Nederland worden de analyses verzorgd door het Algemeen Dagblad. De voorlopige prognose van de experts: Ibrahim Afellay is Nederlands geheime wapen.

In bed met Maradona

Een van de grootste onafhankelijke voetbalblogs is een Engelse site met de opvallende titel In bed with Maradona. Het is duidelijk meer een blog dan een nieuwssite. De analyses zijn groot en mooi geschreven; met humor en een eigen toon. Zelf claimen de makers een revolutie in de voetbaljournalistiek ontketend te hebben. IBWM heeft zich ontwikkeld tot kweekvijver van sportjournalisten voor de grote kranten, maar elke keer als er een goede redacteur verdwijnt, komt er minstens zo’n goede voor terug. Voor het EK pakken ze groot uit met analyses van elk deelnemend land. Hun voorspelling: Spanje is de favoriet, met Duitsland en Nederland als grote uitdagers.

Clockwork Orange

Leuk al die onderhoudende websites, maar meestal is behalve de televisie tijdens de wedstrijd alleen de mobiele telefoon binnen handbereik. Gelukkig is er de officiële Euro 2012 app. De openingspagina geeft een overzicht van het laatste nieuws en de actuele wedstrijden. De overzichtelijke vormgeving – in dezelfde kleur paars als ‘onze’ spelersbus – leidt je eenvoudig naar de statistieken, de teams, hoogtepunten uit de media en meer algemene informatie over de gaststeden en het EK. En je leert nog eens wat: zo zegt de info-pagina over het Nederlands elftal dat wij onze bijnaam ‘Clockwork Orange’ (kende u die al?) te danken hebben aan de precieze pass-techniek die wij in de jaren zeventig ontwikkelden. Het leesplezier wordt nog eens verhoogd door de superlatieven die op deze pagina gehanteerd worden: zo hebben wij impressive overwinningen geboekt tijdens het EK in 2008 en wordt benadrukt dat Sneijder door de FIFA als een van de drie beste middenvelders ter wereld is aangemerkt. Enige minpuntje: de foto’s van onze benjamins Jetro Willems en Luciano Narsingh ontbreken.

Kleedkamerpraat

Tijdens het WK van 2010 mochten de spelers van het Nederlands elftal niet twitteren. Van Marwijk besloot hiertoe nadat de destijds geblesseerde Gregory van der Wiel een foto twitterde van zijn bezoek aan het concert van Lil Wayne. Zonde, want dankzij de tweets lagen de kleedkamergesprekken ineens op straat. Fijn dus dat perschef Kees Jansma tijdens dit toernooi vooralsnog genadiger is. Van der Wiel is weer terug en het elftal is veel twitteraars rijker, onder wie Sneijder, Boulahrouz, Van der Vaart en Heitinga. Dankzij hen maken we live mee hoe Rafael van der Vaart door zijn teamgenoten geconfronteerd wordt met het bloemetje tussen zijn tanden op de coverfoto van zijn eigen glossy. Irrelevant maar vermakelijk.

De Sneijder-tapes

Om alvast in de stemming te komen verscheen twee weken voor de aftrap op het EK de documentaire De Sneijder-tapes: zelfs voor de niet-voetbalminnende Nederlander is dit een mooi inkijkje in het leven en de geest van een profvoetballer-in-spé. Begin jaren negentig maakte Rimko Haanstra voor het VPRO-programma Potje sport twee afleveringen over de jeugdopleiding van Ajax. De beelden van het jonge talent Wesley Sneijder – op het veld, in de kleedkamer, thuis bij zijn ouders op de bank – werden nooit uitgezonden. Journalist Kees Jongkind is nu samen met Haanstra en de tapes op bezoek gegaan bij Sneijder. In de documentaire zien we een volwassen Wesley die vol plezier en ontroering de beelden van hemzelf als klein mannetje en puber bekijkt en van commentaar voorziet. De oude beelden bevatten ook gesprekken met zijn (voetballende) broertjes Jeffrey en Rodney en zijn ouders, die hun leven volledig afgestemd hebben op hun sportende zoontjes. De conclusie van Sneijder zelf: ‘Je ziet nog steeds dezelfde bewegingen, alleen mijn haar is donkerder geworden… en daarna is het uitgevallen.’

(Geschreven samen met Lotte Melenhorst)