Mooie Dingen: Literaturfest
Het idee was een romantische boekenclub: wijn op tafel, een grote sigarendoos, hoge ramen en vergeelde boeken op tafel. Zo is het niet helemaal uitgekomen. De eerste aflevering van literaturfest namen wij op in het zorgcentrum Kadoelerbreek in Amsterdam-Noord. Wat een grote bijeenkomst moest worden met lange discussies over plotwendingen en personages werd een podcast van zeventien minuten. Vanaf nu hier te beluisteren.
Op Twitter begonnen Ernst-Jan Pfauth en ik te fantaseren over een boekenclub en van verschillende kanten begonnen mensen mee te praten. Het idee nam pas helemaal een vlucht toen Ernst-Jan er een stukje over schreef op zijn blog en er een interview met hem verscheen in Dagblad de Pers dat voor een deel over het idee ging. Er bleken een heleboel mensen enthousiast. Toch hadden we het initiatief van onze favoriete boekverkoper Toine Donk nodig voordat we bij elkaar kwamen.
We besloten tot een podcast. De eerste aflevering ging over het gedicht Howl van Allen Ginsberg, vanwege de film die eraan komt. De geluidkwaliteit bleek niet fantatisch als je drie mensen opneemt met de ingebouwde microfoon van je laptop, maar ook inhoudelijk kwamen we er nog niet helemaal uit.
Toine Donk wilde graag over literatuur praten zoals Hornby dat doet in zijn column The Polysyllabic Spree in het Amerikaanse tijdschrift The Believer. Dat is een heel persoonlijke benadering van literatuurkritiek. Ernst-Jan zocht naar referenties en verbanden. Wie is onze Allen Ginsberg? Moeten we hem nog lezen? En ik wilde vooral over het gedicht zelf praten. Wie zijn dan die greatest minds van zijn generatie?
Besloten werd dat we vooral gemeen hadden dat we geen van allen verstand hebben van literatuurkritiek en al helemaal niet van radio maken. Dus we besloten dat Ernst-Jan gespreksleider zou worden, om er een beetje structuur in te brengen, en we zochten een professionele geluidstechnicus. En aangezien een boek lezen de beste manier is om er iets over te weten te komen, lazen we alledrie van tevoren Clausewitz van Joost de Vries, volgens Elsbeth Etty in NRC Handelsblad een afrekening met de generatie Mulisch.
Het resultaat is hier te beluisteren. Zeventien minuten. ‘Het mag wel iets korter’, liet schrijver Philip Huff in een reactie weten. ‘Meer jingles, en minder Leidse R’, aldus hard//hoofdredacteur Rutger Lemm. We nemen het mee, maar het stoort ons niet om schaamteloos tevreden te zijn met de opnames. We vonden het zo leuk dat we iedereen uitnodigen om 16 januari met ons op een dergelijke manier over Jonathan Franzens Freedom te komen praten. (Meld je aan op Facebook) Waar, wanneer en hoe weten we nog niet. Maar dat we het gaat doen staat vast. Laat ons ondertussen weten wat u er van vond: Literaturfest, fris onder de oksels, of zo groen als gras. Het is maar hoe je het bekijkt.
---Tweet
